گفتوگو با حافظ

به نام او...

نیمه شب پریشب گشتم دچار کابوس                                                           دیدم به خوابم حافظ توی صف اتوبوس
گفتم سلام حافظ گفتا علیک جانم                                                                گفتم کجا روانی گفتا که خود ندانم
گفتم بگیر فالی گفتا نمانده حالی                                                                 گفتم چگونه ای گفت در بند بی خیالی
گفتم که تازه تازه شعر و غزل چه داری                                                           گفتا که می سرایم شعر سپید باری
گفتم زدولت عشق گفتا که کودتا شد                                                            گفتم رغیب گفت بدبخت کله پاشد
گفتم کجاست لیلی در بند دل ربایی                                                             گفتا ستاره گشته در فیلم سینمایی
گفتم بگو زخالش ان خال اتش افروز                                                              گفتا عمل نموده دیروز یا پریروز
گفتم بگو ز مویش گفتا که مش نموده                                                           گفتم بگو زیارش گفتا ولش نموده
گفتم چرا چگونه عاقل شده است مجنون                                                       گفتا شدید گشته محتاج گردو افیون
گفتم کجاست جمشید جام جهان نمایش                                                      گفتا خریده قسطی تلویزیون به جایش
گفتم بگو ز ساقی حالا شده چه کاره                                                            گفتا شده است منشی در توی یک اداره
گفتم ز ساربان گو با کاروان غمها                                                                  گفتا اژانس دارد با تور دور دنیا
گفتم بکن ز محمل یا از کجاوه یادی                                                               گفتا پو دوو بنز یا گلف نوک مدادی
گفتم که قاصدت کو ان باد صبح شرقی                                                          گفتا که دجای خود را داده به فکس برقی
گفتم سلام مارا باد صبیا کجا برد                                                                  گفتا به پست داده اورد یا نیاورد
گفتم بگو ز مشک اهوی دشت زنگی                                                            گفتا که ادکلن شد در شیشه های رنگی
گفتم سراغ داری میخانه ی حسابی                                                             گفتا انچه بوده از دم گشته چلو کبابی
گفتم بیا ز زاری لب تر کنیم پنهان                                                                 گفتا نمی هراسی از چوب پاسبانان
گفتم شراب نابی تو دست و پات داری                                                          گفتا به جاش دارم وافور با نگاری
گفتم بلند بوده موی تو ان زمان ها                                                               گفتا به حبس بودم از ته زدند انها
گفتم شما به زندان حافظ مارو گرفتی                                                           گفتا ندیده بودم هالو به این خرفتی